Słowo Metropolity Katowickiego na Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi i Światowy Dzień Pokoju (1 stycznia 2017 r.)

Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!

1. Papież Franciszek wystosował na pierwszy dzień 2017 roku – obchodzony jako Światowy Dzień Pokoju – swoje orędzie, w którym składa najszczersze życzenia pokoju mieszkańcom i narodom świata (…), życzy pokoju każdemu mężczyźnie, kobiecie, chłopcu i dziewczynce. Przyjmując z wdzięcznością te życzenia, przekazuję je równocześnie z całą serdecznością Wam wszystkim, którzy stanowicie i budujecie Kościół w archidiecezji katowickiej.

W tegorocznym orędziu papież koncentruje się na działaniu bez użycia przemocy jako stylu polityki pokoju i prosi Boga, aby pomógł nam wszystkim kierować się rezygnacją z przemocy w głębi naszych uczuć i wartości osobistych. Niech miłość i wyrzeczenie się przemocy inspirują sposób, w jaki traktujemy siebie nawzajem w relacjach międzyosobowych, społecznych i międzynarodowych. (…) Oby od szczebla lokalnego i powszedniego aż po światowy – wyrzeczenie się przemocy stało się charakterystycznym stylem naszych decyzji, naszych relacji, naszych działań, polityki we wszystkich jej formach.

Ojciec Święty zauważa, że Jezus również żył w czasach przemocy. Nauczał, że prawdziwym polem bitwy, na którym mierzą się ze sobą przemoc i pokój, jest ludzkie serce: «Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli» (Mk 7,21). Ale przesłanie Chrystusa w obliczu tej rzeczywistości daje odpowiedź zdecydowanie pozytywną: niestrudzenie głosił On bezwarunkową miłość Boga, który przyjmuje i przebacza, oraz nauczał swoich uczniów, by miłowali nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) oraz nadstawiali drugi policzek (por. Mt 5,39). (…) Ten, kto przyjmuje Jezusową Dobrą Nowinę, potrafi rozpoznać przemoc, którą nosi w sobie, i pozwala, by uleczyło go Boże miłosierdzie, przez co staje się z kolei narzędziem pojednania, zgodnie z wezwaniem św. Franciszka z Asyżu: «Jak ustami głosicie pokój, tak a nawet jeszcze bardziej miejcie go w sercach waszych».

Papież Franciszek stwierdza, że konsekwencją bycia uczniem Jezusa jest przyjęcie Jego propozycji wyrzeczenia się przemocy. Zgodnie ze słowami Benedykta XVI jest to propozycja «realistyczna, ponieważ wynika z uznania, że na świecie jest zbyt wiele przemocy, zbyt wiele niesprawiedliwości, a zatem nie da się przezwyciężyć tej sytuacji inaczej, jak tylko dając więcej miłości, więcej dobra. (…) Miłość nieprzyjaciół jest zaczątkiem ‘rewolucji chrześcijańskiej’. Niestosowanie przemocy nie polega na kapitulacji w obliczu zła (…), ale na odpowiadaniu na zło dobrem (por. Rz 12,17-21), co pozwala przerwać łańcuch niesprawiedliwości».

Ojciec Święty wspomina świętą Matkę Teresę, która otrzymawszy Pokojową Nagrodę Nobla w 1979 r., powiedziała: «W naszej rodzinie nie potrzebujemy bomb i broni, niszczenia, by zaprowadzać pokój, ale jedynie bycia razem, miłowania się nawzajem (…). I będziemy zdolni przezwyciężyć wszelkie zło, które jest w świecie». Siła broni jest bowiem zwodnicza.
Nie możemy również zapominać, pisze Franciszek, o epokowej dekadzie, która zakończyła się upadkiem reżimów komunistycznych w Europie. Wspólnoty chrześcijańskie przyczyniły się do tego przez wytrwałą modlitwę i odważne działanie. Szczególne znaczenie miały posługa i nauczanie św. Jana Pawła II (…).

W swoim orędziu papież Franciszek pisze również: Jeśli przemoc bierze początek w ludzkim sercu, to bardzo ważne jest chodzenie drogą niestosowania przemocy przede wszystkim w obrębie rodziny (…). Rodzina jest niezbędnym «tyglem», dzięki któremu małżonkowie, rodzice i dzieci, bracia i siostry uczą się porozumiewać ze sobą oraz bezinteresownie troszczyć się o siebie nawzajem oraz gdzie tarcia lub nawet konflikty muszą być przezwyciężane nie przy pomocy siły, lecz poprzez dialog, szacunek, szukanie dobra innych, miłosierdzie i przebaczenie. Z wnętrza rodziny radość płynąca z miłości rozprzestrzenia się w świecie i promieniuje na całe społeczeństwo.

Zatem budowanie pokoju przez czynne wyrzeczenie się przemocy jest konieczne i zgodne z nieustannymi wysiłkami Kościoła (…). Sam Jezus podsuwa nam «podręcznik» tej strategii budowania pokoju w tak zwanym Kazaniu na Górze. Osiem Błogosławieństw (por. Mt 5,3-10) nakreśla profil osoby, którą możemy nazwać błogosławioną, dobrą i autentyczną. Jezus mówi: błogosławieni cisi, miłosierni, wprowadzający pokój, czystego serca, ci, którzy łakną i pragną sprawiedliwości.

«Wszyscy pragniemy pokoju; tak wiele osób buduje go każdego dnia poprzez małe gesty; wielu cierpi i z cierpliwością znosi trud tak licznych usiłowań, by go budować». W 2017 r. starajmy się, poprzez modlitwę i działania, stawać się ludźmi, którzy wygnali przemoc ze swego serca, słów i gestów oraz budować wspólnoty bez przemocy, które troszczą się o wspólny dom. «Nic nie jest niemożliwe, jeśli zwracamy się do Boga w modlitwie. Wszyscy mogą być twórcami pokoju».

Bracia i Siostry!

2. O północy rozpoczął się nowy rok – 2017! W pierwszych godzinach tego roku przychodzimy do Boga, aby Jemu powierzyć ten nowy czas. Przychodzimy, aby Panu Bogu powiedzieć, że Mu ufamy i w Niego wierzymy. Przychodzimy, aby prosić o pokój na świecie, a także o to, by ten nowy rok był dla nas i dla naszych bliskich błogosławiony pokojem, udany i szczęśliwy. Nasze prośby składamy w dobre dłonie Świętej Bożej Rodzicielki z nadzieją, że jako Wspomożycielka Wiernych i Królowa Pokoju będzie wspomagała nasze ludzkie starania o pokój i pojednanie w ludzkiej rodzinie, także w rodzinie Polaków!

Naszą nadzieję wzmacnia fakt, że w roku 2017 przypada 100-lecie objawień w Fatimie, co jest motywem, aby odnowić nabożeństwa maryjne w I sobotę miesiąca i osobiście oraz wspólnotowo poświęcać się Niepokalanemu Sercu Maryi. W tym roku podejmiemy trud pielgrzymowania do Turzy – zwanej śląską Fatimą – i do Częstochowy w 300-lecie koronacji cudownego obrazu Czarnej Madonny.

Rok 2017 to także Rok św. Brata Alberta. Rozpoczął się 25 grudnia 2016 r., czyli w dniu 100. rocznicy śmierci Świętego i potrwa do kolejnych świąt Narodzenia Pańskiego. Niech ten czas będzie okazją do kontynuowania dzieł miłosierdzia. Do ich podejmowania wezwał nas papież Franciszek w Liście apostolskim Misericordia et Misera, napisanym na zakończenie Roku Miłosierdzia. Przykład charytatywnych działań św. Brata Alberta może stać się inspiracją do wyrażenia czynami miłosierdzia tego, co będziemy głosić, realizując temat roku duszpasterskiego: „Idźcie i głoście”. Zgodnie z wezwaniem tego Świętego mamy być dobrzy jak chleb. Wykorzystajmy zatem ten rok do szerzenia postaw miłosierdzia i podejmowania konkretnych czynów. Jednym z nich może być włączenie się w akcję ogłoszoną przez Caritas Polską „Rodzina – Rodzinie”. Polega ona na wsparciu konkretnych syryjskich rodzin, poszkodowanych w wyniku konfliktu zbrojnego w Syrii. Na stronie internetowej: www.rodzinarodzinie.caritas.pl można dowiedzieć się, jakie są konkretne potrzeby tamtejszych rodzin i w jaki sposób możemy im zaradzić. Rodzinom mogą pomagać poszczególne rodziny, osoby indywidualne, stowarzyszenia i wspólnoty oraz parafie. Zachęcam więc i proszę, aby każda parafia archidiecezji katowickiej pomogła przynajmniej jednej syryjskiej rodzinie wskazanej przez Caritas Polską. Niech konkretną realizację tej zachęty i prośby podejmie Parafialny Zespół Caritas!

Drodzy Diecezjanie!

W dniu dzisiejszym proszę też o materialne wsparcie dla Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach, zaś wszystkim dobrodziejom tej instytucji, wspierającym ją duchowo i materialnie, składam szczere Bóg zapłać! Wasza materialna pomoc jest tym cenniejsza, że podjęliśmy konieczne prace remontowe i modernizacyjne, które potrwają kilka lat. Alumni naszego seminarium, którzy w stuosobowej wspólnocie przygotowują się do kapłaństwa, razem ze swymi przełożonymi spłacają wobec Was dług wdzięczności codzienną modlitwą za dobrodziejów i w ich intencjach. Jednak seminarium duchowne to nie tyle mury, co żywa wspólnota powołanych, którzy przygotowują się do wyłącznej służby Ewangelii w naszej archidiecezji i na misjach. Trzeba naszej wspólnej troski, przede wszystkim modlitwy, aby ta wspólnota wzmacniała się nowymi powołaniami, dlatego naszą powinnością jest wołanie do Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo. Usilnie Was proszę o wytrwałą modlitwę o nowe powołania i o umocnienie powołanych, aby wytrwali na wybranej drodze i pozostali wierni powołującemu – Jezusowi Chrystusowi i Jego Kościołowi!

Drodzy Diecezjanie!

3. Przed nami uroczystość Objawienia Pańskiego, czyli objawienia się Boga człowiekowi w Jezusie Chrystusie, zwana także świętem Trzech Króli. Uroczystość ta podkreśla mocno powszechność Kościoła oraz jego misyjny charakter. Dziękujemy za dar Kościoła.
Wyrażamy tę wdzięczność przez wspieranie dzieł misyjnych i przez uświadomienie sobie osobistej odpowiedzialności za losy Ewangelii w najbliższym środowisku. Objawienie Pańskie jest także patronalnym świętem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Wszystkim młodym angażującym się w dzieła misyjne, zwłaszcza w akcję kolędników misyjnych, błogosławię i zachęcam ich do dalszej pomocy w szerzeniu Dobrej Nowiny!

Nasza chrześcijańska radość w dniu Objawienia Pańskiego niech wyrazi się przede wszystkim poprzez udział we Mszy Świętej, co jest tym bardziej możliwe, iż od niedawna jest to dzień wolny od pracy!

W związku z tą uroczystością w wielu miejscowościach organizuje się Orszaki Trzech Króli, które umożliwiają wspólnotowe, rodzinne przeżywanie tego Święta. Włączmy się w te obchody i idźmy razem z Mędrcami do Chrystusa, aby Go odnaleźć i oddać Mu pokłon. Serdecznie zachęcam do udziału w Orszakach, które organizują poszczególne parafie, miasta i wspólnoty. Wpisują się one w hasło trwającego roku duszpasterskiego: „Idźcie i głoście”. Głoście Dobrą Nowinę Jezusa Chrystusa! Idźcie i głoście Jego orędzie pokoju i miłości! Szczególnie serdecznie zapraszam do udziału w Orszaku Trzech Króli w Katowicach, który wyruszy spod katedry ok. godz. 13.30, bezpośrednio po Mszy św. o godz. 12.00.

Bracia i Siostry! Nad każdym z Was wypowiadam błogosławieństwo:
Niech cię Pan błogosławi i strzeże.
Niech Pan rozpromieni swe oblicze nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską.
Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem (Lb 6,24-26).

W duchu radości płynącej z objawienia się Boga w Jezusie Chrystusie znakiem pasterskiego błogosławieństwa znaczę każdy dzień nowego roku: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI

Katowice, 27.12.2016 r.