Tematem tegorocznego, trzynastego Tygodnia Biblijnego jest Eucharystia jako „święta Wieczerza”. Odnosimy się w ten sposób do hasła roku duszpasterskiego Kościoła w Polsce: „Zgromadzeni na świętej Wieczerzy”.
Chcemy zobaczyć tę świętą Wieczerzę jako zbawczą celebrację, podczas której Kościół, czyli my, wierzący, zgromadzeni dzięki łasce wiary, otrzymujemy „Prawdziwy Chleb z nieba”.
Chrystus uroczyście złożył uczniom, wierzącym w Niego, obietnicę: „Ojciec mój da wam prawdziwy Chleb z nieba”(J 6,32). Ten niezwykły Dar udzielany jest ludziom przez Boga po zmartwychwstaniu Jezusa – podczas „świętej Wieczerzy” – w dwóch postaciach: Ewangelii i Eucharystii.
- Ewangelia bez Eucharystii byłaby jedynie czcigodną Księgą.
Oddzielanie Ewangelii od Eucharystii prowadziłoby do pomniejszania jej i traktowania jej jako książki o minionych dziejach Jezusa z Nazaretu. Mogłoby to owocować nawet pogłębionymi badaniami Jego czynów i sensu Jego słów: przypowieści czy sentencji mądrościowych. Może inspirowałoby do życia moralnego według Chrystusowego nauczania. Co więcej, słowa Jezusa zapisane w Ewangelii inspirowałyby do wiary w Niego jako Syna Bożego i Zbawiciela, bo niosą w sobie obecność Ducha Świętego. A to On budzi wiarę w serach i umysłach ludzi. Swoimi natchnieniami umacnia ją i pogłębia. Ale w oderwaniu od Eucharystii, Ewangelia byłaby tylko świętą Księgą. Zmartwychwstały Pan obecny pod postacią Ciała i Krwi eucharystycznej rzuca światło na osobowe rozumienie Jego obecności w Ewangelii. To Eucharystia pomaga nam zrozumieć, że całe ziemskie życie, nauczanie i osoba Pana Jezusa – za sprawą działania Ducha Świętego – przeistoczyło się w święte słowa Ewangelii. Obecność Chrystusa w Eucharystycznym Ciele i Krwi pomaga nam odkrywać Jego obecność w słowach Ewangelii.
Zaiste, Evangelium Christus est!!!! Gdy z wiarą bierzemy do ręki księgę Ewangelii, otwieramy ją, odczytujemy i słuchamy, wchodzimy w świętą, osobową przestrzeń zmartwychwstałego Pana. Jednorodzony Syn Boży, który stał się człowiekiem, i zamieszkał między nami (dosłownie: „rozbił namiot” – por. J 1,14), dalej wśród nas mieszka w tym świętym Namiocie, jakim jest Ewangelia. Aby Go spotykać jako żywą osobę, jako Syna Bożego wcielonego w ludzkie słowa Ewangelii, należy nie tylko do niej zaglądać od czasu do czasu, ale słuchać w niedzielnej liturgii, aby w niej „zamieszkać”. Adoracja Najświętszego Ciała i Krwi Pana w Eucharystii prowadzi do adoracji Syna Bożego w Ewangelii. - Eucharystia bez Ewangelii byłaby jedynie czcigodnym Rytem.
Wypowiedziane przez Chrystusa w Wieczerniku słowa nad chlebem „To jest Ciało moje” zachowane zostały w Ewangeliach. Ale najpierw były przekazane przez tradycję apostolską wierzącym, którzy niemal zaraz po zmartwychwstaniu gromadzili się na sprawowanie „Wieczerzy Pańskiej”. Podobnie słowa wypowiedziane nad kielichem z winem. Do jednych i drugich sam Zbawiciel dołączył sakramentalnie ważne polecenie: „To czyńcie na moją pamiątkę!”. Świadectwo o tym daje św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian: „Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!» (11,23-25).
Podobnie modlitwy eucharystyczne, prefacje, kolekta, modlitwa nad darami i po Komunii świętej – wszystkie utkane są ze słów Ewangelii. Jedynie dobre rozumienie Ewangelii prowadzi wierzących do głębszego i zbawczego rozumienia tych czcigodnych, uroczystych formuł modlitewnych. W oderwaniu od Ewangelii brzmiałyby nie tylko innymi słowami, może nawet bardziej filozoficznymi czy poetyckimi, ale nie wprowadzałyby wierzących, uczestników Wieczerzy Pańskiej w historię zbawienia. Nasączone słowami Pisma świętego, a zwłaszcza Ewangelii formuły liturgii Eucharystii mają moc uobecniania historii zbawienia. Nie tylko o niej przypominają, przywołując wydarzenia lub osoby, ale te zbawcze wydarzenia z życia Pana Jezusa otwierają przed nami żyjącymi w XXI wieku. Łączą teraźniejsze życie wierzących najpierw z ziemskim życiem Pana Jezusa – Nauczyciela i Zbawiciela: czynią ich aktualnymi słuchaczami Jego nauczania o miłosierdziu Ojca niebieskiego, o Królestwie Bożym, o Bożej sprawiedliwości i sądzie, o uczcie w Niebie. Ale ta sama Ewangelia komunikuje dziś żyjących uczestników Eucharystii także z Jezusem, który po zmartwychwstaniu wstąpił do Nieba. Każda Ewangelia czytana podczas Eucharystii w nowy, głębszy sposób wprowadza nas w przestrzeń świętej Obecności zmartwychwstałego Pana, odsłania przed nami w innym blasku Jego święte Oblicze oraz głębiej włącza nas w Jego święte i chwalebne Ciało, które przyjmujemy w Komunii św.