II Niedziela zwykła
"Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: Oto Baranek Boży."
Ewangelia św. Jana
Zwięzła teologia osoby Jezusa
Gdy Jan Chrzciciel zobaczył przechodzącego Jezusa, wydał świadectwo o Nim, które jest „zwięzłą teologią” osoby Jezusa: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Słowa te wypowiada do dzisiaj każdy kapłan podczas Eucharystii, ukazując przełamaną Hostię.
„Baranek Boży” to Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały obecny dziś w swoim Kościele pod postaciami chleba i wina. Św. Jan podkreśla, że Jezus umiera na krzyżu w piątek w Wigilię Wielkiego Szabatu, gdy w świątyni w Jerozolimie zabijano baranki paschalne na ofiarę Bogu (zob. J 19, 31nn). Jezus Chrystus, prawdziwy Baranek jest Najwyższą Ofiarą; Ofiarą samego Boga Ojca, która gładzi grzech świata i przynosi nam zbawienie.
Jezus Chrystus, Baranek Boży, który zgładził grzech świata jest równocześnie triumfującym i żyjącym. Żyje u Ojca (w Ojcu), ale równocześnie jest z nami (w Kościele) „przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).
W prefacji wielkanocnej śpiewamy: „On nie przestaje się za nas ofiarować i wstawia się za nami jako nasz Obrońca. Raz ofiarowany więcej nie umiera, lecz zawsze żyje jako baranek zabity”. Jak rozumiem słowa Jana o Jezusie? Jak jest „moja teologia” Jezusa? Co zwykle myślę, gdy kapłan ukazuje Hostię, mówiąc: „Błogosławieni, którzy zostali wezwani na ucztę Baranka”? Czy „czuję”, że Jezus jest ze mną i wstawia się za mnie u Boga Ojca?